Sinds mijn afstuderen in 2003 -Maatschappelijk werk - heb ik steeds in Human Resources gewerkt waarvan de laatste 9 jaar als HR manager.
In 2019 besloot ik om de zekerheden van het werknemersstatuut in te ruilen voor de onzekerheden van het zelfstandige statuut. Het begrip "onzekerheid" is niet toevallig gekozen want de opstart van mijn zaak ging samen met de start van corona. Ik heb een jaar gewerkt aan de opstart van mijn eigen rekruteringskantoor (hogere profielen in de bouwsector).
Tot in het najaar van 2020 mijn schoonmoeder (89 jaar en alleenwonend) ten val kwam en haar heup en elleboog brak. Na een opname in het ziekenhuis en revalidatiecentra van om en bij de 2 maanden mocht ze opnieuw thuis. Omwille van corona hadden we haar niet meer mogen bezoeken en hadden we geen zicht op haar fysieke toestand. Deze bleek al heel snel onvoldoende te zijn (eerste dag thuis 2 maal gevallen) om verantwoord alleen te wonen. Zoals zo velen wilde ze niet weg uit haar vertrouwde omgeving. Naar een woonzorgcentrum gaan was voor haar absoluut geen optie. Daar stonden we dan voor een voldongen feit zonder enige oplossing. Gedurende een maand heeft mijn man samen met zijn broer en zus de zorg fulltime op hen genomen door 24uur op 24uur aanwezig te zijn bij haar. Dit bleek niet enkel zwaar te zijn maar ook heel erg moeilijk combineer met een gezin en werk. Uiteindelijk kwamen we op het idee van 24u inwonende zorg. Jammer genoeg zijn we toen in zee gegaan met een organisatie waarvan we na het ondertekenen van het contract lazen in de media dat ze niet te vertrouwen waren. Vanuit deze eigen ervaring is het idee ontstaan om ZorgGezelschap op te richten samen met Veronica, een collega uit de rekruteringswereld.
Er zijn zo veel mensen die graag in hun vertrouwde omgeving wensen te blijven ook al zijn ze zodanig zorgbehoevend dat dit niet meer verantwoord is. Voor al deze mensen willen we een verschil maken. door dit alsnog mogelijk te maken.